Located on the East wall of 2525 Honolulu Avenue
Montrose, CA, 91020, US
Artwork: Nicholas Freeman Design: Arsen Hovanesyan & Nicholas Freeman
Որպես ռահվիրա էթնոերաժշտագետ, Կոմիտասի կողմից հայկական ժողովրդական երգերի մշակումները պահպանել և ընդլայնել են իրենց թեմաների խորհրդանշական նշանակությունը: Այս որմնանկարը կազմված է նման տարրերից՝ ի նշանավորումն Կոմիտասի կյանքի և գործունեության: Պատվիրվել է Honest Cardiology-ի կողմից 2020 թվականի աշնանը:
Սովորական կռունկը հայտնվում է Կոմիտասի «Կռունկ» ստեղծագործության ադապտացիայում և վերածվել է կարոտի ու կարոտի հայկական հավերժական խորհրդանիշի: Սկզբնապես միջնադարյան ժողովրդական երգի թեմա հանդիսացող կռունկը ուխտավորների կողմից ճնշում է գործադրվում հայրենիքից լուրեր ստանալու համար: Որմնանկարում Կոմիտասը հանդիսավոր կերպով հետևում է, թե ինչպես է կռունկը թռչում բնապատկերով, թռիչքը որպես հայկական սփյուռքի մարմնացում:
«Ծիծեռնակ» երգի Ծիծեռնակը, ըստ առասպելի, վերադառնում է իր տուն, նույնիսկ եթե այն ավերվել է: Որմնանկարում պատկերված լինելով ծայրահեղ կողմնորոշմամբ՝ ծիծեռնակի ուղղահայացությունը հիշեցնում է Ծիծեռնակաբերդի (Ծիծեռնակի բույն)՝ Երևանում տեղի ունեցած Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակին նվիրված Հայաստանի պաշտոնական հուշարձանի ձևը:
«Կ’էլե, Կ’էլե»-ն հիացմունքի, նվիրվածության և ցավը կիսելու քնարական երկխոսություն է։ Կոմիտասի ձեռքերում դրվում է ծուռ թևերով լոր՝ ի նշան բնական աշխարհի նկատմամբ նրա ակնածանքի և հոգևոր հոգատարության, որը նա կիսում էր իր երաժշտության միջոցով։
«Չինար ես»-ի թեման՝ բարդին, մարմնավորում է հայ ժողովրդի որոշ բնութագրեր՝ ուժեղ, բարձրահասակ և դիմացկուն։ Աշնանային լիարժեք գունագեղությամբ պատկերված՝ բարդին տեսողական հավասարակշռություն է պահպանում Կոմիտասի հետ՝ որպես հայ առաքինությունների անսասան հիշեցում։
Շուշաններ և նարգիզներ կան «Կաքալիք» կամ «Կաքավի երգի» տեքստերում: Բալկաններում և Մերձավոր Արևելքում ծնված շուշանը, հատկապես որմնանկարում պատկերված Մադոննայի շուշանը, վաղուց ի վեր քրիստոնեական խորհրդանիշ է եղել շնորհի և մաքրության: Դրա կապը մահվան անցողիկության հետ ակնարկվում է Կոմիտասի նկարազարդ կերպարի հետ կապված: Դեղին նարգիզներ են հյուսված կաքավի բնի մեջ՝ ուրախ գույն բերելով նրա բնապատկերին:
Կաքավը և նրա պատկերումը հայկական մանկական «Կաքավիկ» երգում ծառայում են որպես որմնանկարի տեսողական հիմք։
Արևը դուրս եկավ մութ ամպերի ետևից/ Եվ փոքրիկ կաքավը դուրս թռավ/ Կանաչ անտառի եզրից,/ Նա ծաղիկներից ողջույններ բերեց… Հեծ-հեծ քո փոքրիկ կարմիր ոտքերի վրա/ Հոգ տանելով քո փոքրիկների մասին։
Խաղաղ թռչունները ողջունում են դիտողին և տանում նրանց ավելի խորը բնապատկերի մեջ։
The Apricot has been cultivated for millennia in Armenia and its color is found on the national flag. The ancient Romans called the apricot, “Plumbum Armenicum,” the Armenian plum. One of the country’s most popular instruments, the duduk, is a pipe made exclusively from apricot wood. The somber lyrics of "Tsirani Tsar" (The Apricot Tree) relate the emotional exhaustion of the narrator to the fruitless branches.
Following the line of blossoms and the young partridges at the base of the mural, sheet music holding Komitas’ compositions blow on the lyrical Breeze of “Hov Arek” (Come, Breeze). This song speaks of a young man who implores the mountains for a breeze to rid him of his woes. The mountain winds are an oft admired natural element in Armenian folk music.